Bij veel Brasschatenaren doet de naam Sam Liégeois een belletje rinkelen. In 2018, het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen, stond hij op de lijst van Brasschaat 2012: een politiek project van Groen, Vooruit en Onafhankelijken. Nu staat hij met zijn twee voeten in de Leuvense aarde en wil hij het verschil maken met zijn biologische boomkwekerij. 

‘Als kind ging ik vaak wandelen met een verrekijker in het groen, en ik wou later dierenarts of bioloog worden’, vertelt Sam. ‘Ik ben dus altijd al begaan geweest met de natuur. Dat ik in de politiek ben gestapt, heeft veel te maken met mijn ambitie om het milieu te beschermen. Brasschaat is een gemeente waar veel groen verdwijnt voor bouwprojecten. Dat wou ik mee helpen verhinderen.’

Reality check

‘Ik heb veel geleerd in die periode door om te gaan met politici. Als jongere denk je: verander gewoon een wet en alle problemen zijn opgelost. Maar zo simpel is het niet. Daar kom je al snel achter. In 2018 ben ik niet verkozen; een paar jaar later heb ik wel de kans gekregen om te zetelen. Maar doordat ik ben gaan samenwonen met mijn vriendin in Leuven, is dat niet doorgegaan.’

‘Na mijn verhuizing ben ik beginnen zoeken naar een job die aansluit bij mijn interesses en mijn diploma; ik heb agro- en biotechnologie gestudeerd. Zo ben ik bij Voedselteams terechtgekomen, waar ik aan de slag kon als regiocoördinator. Het korte-ketenprincipe achter het initiatief – een voedselteam koopt zijn producten rechtstreeks bij de lokale producenten – is een concept waar ik sterk in geloof. Het is de enige manier waarop boeren nog een faire prijs kunnen krijgen voor hun producten.’

Gat in de markt

‘Via de voedselteams heb ik De Wikke leren kennen, een sociaal project waarbij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt onder begeleiding biogroenten telen. Toen ze me vroegen als begeleider te komen werken op de zorgboerderij, heb ik niet geaarzeld. Als regiocoördinator bestond mijn job grotendeels uit administratief werk. In De Wikke kan ik buiten werken en op het veld staan. Iets waar ik sinds mijn afstuderen steeds meer van droomde.’

‘Omdat het om een deeltijdse job gaat, heb ik wat ruimte om mijn eigen project ontwikkelen: Terra Silva. Ik huur een stuk grond van de stad Leuven waar ik nu biologische fruit- en notenbomen kweek. Een gat in de markt: in België vind je wel biofruitboeren, maar er is nog geen bioboomkwekerij. Voor grote kwekerijen is het natuurlijk ook niet evident om zomaar om te schakelen naar bio. Het vraagt een heel andere manier van werken.’

Biodiversiteit

‘In Terra Silva gebruik ik geen kunstmest, alleen compost, en ik verwijder onkruid met de hand. In de zomer bloeien er zonnebloemen tussen de bomen. Die trekken insecten aan die de larven van schadelijke rupsen opeten. Ik probeer ook zo veel mogelijk verschillende bomen te kweken om te biodiversiteit te bevorderen.’

‘Die ecologische aanpak trek ik door naar mijn dagelijkse leven. Ik fiets altijd naar het werk, en koop weinig nieuwe kleren. Als mijn broeken en truien versleten zijn, gebruik ik ze als werkkleding. De meubels in ons appartement zijn tweedehands.’

Fair trade

‘Voor mijn eten kies ik zo veel mogelijk lokale producten. Groenten van de markt of van De Wikke bijvoorbeeld. Als dat niet mogelijk is, zoals bij bananen en chocolade, koop ik fairtradeproducen.’

‘Een tijdje geleden zag ik een reportage over de cacaoplantages. Heel schrijnend om te zien hoe mensen daar behandeld worden. Mensen hoeven niet af te zien voor mijn plezier, gewoon omdat ik dan een stuk chocolade kan eten. Dan nog liever helemaal geen chocolade.’

Klik hier voor meer info over Sams boomkwekerij. 

(Tekst: Siska Verstraete – Foto: rr)