‘Ik groeide op aan de kust, in Koksijde. Via een vriendin ben ik terechtgekomen bij De Zeevonk, een natuurwerkgroep voor kinderen. Samen met de andere begeleiders organiseerde ik er activiteiten om kinderen in contact te brengen met de natuur. Toen ik agro- en biotechnologie ben gaan studeren, heb ik me aangesloten bij de JNM, de Jeugdbond voor Natuur en Milieu.

Steentje bijdragen

‘Bij de JNM ben ik vrij snel voorzitter van de nationale milieuwerkgroep geworden. Dat was in de periode van de klimaatoptochten in Brussel. We hebben toen mee betoogd met andere jeugdverenigingen, verkleed als werkmannen en voorzien van een lading keitjes. Zo konden mensen letterlijk én figuurlijk hun “steentje bijdragen”.’

De JNM was een fantastische leerschool. Ik heb er duurzame-landbouwkampen en infoavonden georganiseerd, meegewerkt aan tijdschriften … Ik zetelde ook in de Raad van Bestuur en en was verantwoordelijk voor het ontleenmateriaal. En ik heb er een groep vrienden leren kennen met dezelfde visie op natuur en duurzaamheid als ik. Ze hebben mijn engagement mee helpen vormen.’

Van vrije tijd naar beroep

‘Vandaag heb ik van mijn engagement mijn beroep gemaakt: sinds 19 april 2021 ben ik milieuambtenaar bij de stad Veurne. Ik organiseer bewustmakingsacties, en in het stadsmagazine publiceer ik artikels over natuur en milieu. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor het milieuluik van de omgevingsvergunningen.’

‘Omdat de stad Veurne geen aparte duurzaamheidsambtenaar heeft, neem ik die taken ook gedeeltelijk op mij. We bieden premies aan voor herbruikbare luiers bijvoorbeeld, of bezorgen stickers aan iedereen die geen reclame in zijn brievenbus wil.’

‘Als ik op kantoor ben, zorg ik ervoor dat er geen lichten onnodig blijven branden. Heel fijn om te zien dat mijn collega’s daar zelf ook steeds meer op beginnen te letten. Ik probeer mensen niet zozeer te overtuigen, dat werk toch alleen maar averechts. Liever geef ik het goede voorbeeld.’

Bijenwasdoek

‘In mijn persoonlijke leven probeer ik natuurlijk ook zo veel mogelijk duurzame keuzes te maken. Ik koop mijn kleren in de kringwinkel; mijn boodschappen doe ik bij Geweuneweg, een verpakkingsvrije winkel, of bij Oxfam.’

‘Mijn vriend en ik eten vegetarisch, vaak zelfs veganistisch, en ik doe mijn verplaatsingen zo veel mogelijk te voet, met de fiets of met de trein. Naar de winkel neem ik bijenwasdoek mee, zodat ze mijn broodje niet in papier of aluminiumfolie moeten wikkelen. Mijn kerstcadeautjes koop ik op de Oxfambeurs, of ik laat bokaaltjes vullen bij Geweuneweg.’

Drempels wegwerken

‘Jammer genoeg kunnen Oxfam, verpakkingsvrije shops of biowinkels qua prijzen niet opboksen tegen de grote supermarkten. Eigenlijk zou de prijs geen belemmering mogen zijn om biologische en/of fairtradeproducten te kopen, of om met de trein te reizen in plaats van met het vliegtuig.’

‘Daar is voor mij nog een grote rol weggelegd voor de overheid. Via financiële tussenkomst zou de staat duurzame keuzes toegankelijker moeten maken. ’

Dicht-bij-mijn-bedshow

‘Voor veel mensen zijn duurzaamheid en de klimaatopwarming een ver-van-mijn-bedshow. Een stage in de Filipijnen rond duurzaam ondernemen, duurzame landbouw en klimaatverandering heeft me de urgentie van de kwestie heel erg duidelijk gemaakt.’

‘Veel Filipino’s leven nog van landbouw en visserij. Doordat de klimaatopwarming tropische stormen veel heviger maakt, krijgen ze het een stuk moeilijker om te overleven. Praten met de locals daar drukt je echt wel met je neus op de feiten.’

(Tekst: Siska Verstraete – Foto: Dieter Chiers)